ေမွာက္မိုက္တဲ့သန္းေခါင္အလယ္မွာ
ပိုးစုန္းၾကဴးဟာအလင္းရွင္
အလင္းရဲ့သခင္ေပါ့။
မာဂ်ဴရီမီးလံုးေတြထိန္လင္းတဲ့
ညကလပ္ေတြအလယ္မွာ
လမင္းၾကီးရဲ့အလင္းေရာင္ဟာ
ပိုးစုန္းၾကဴးထက္တန္ဘိုးမဲ့ေနေလရဲ့။
မတူညီသူတို႔ရဲ့ တြဲကတဲ့ဇါတ္ခံုမွာ
လက္ခုပ္သံတိတ္ ၾသဘာသံပိတ္လို႔
ကရန္ ဇါတ္ထုပ္ေပ်ာက္ေနသူေတြအတြက္
သူတစ္ပါးမိုးခါးေသာက္လို႔ ေသာက္ရတာ
အဆိုးၾကီးဘဲမဟုတ္ဘူး
အေကာင္းေတြလဲရွိပါတယ္ဆိုတဲ့
ဆင္ေခ်ေတြေပးရမယ့္အခ်ိန္မဟုတ္
အလင္းေရာင္မဲ့တဲ့
ညေခတ္ပ်က္အလယ္မွာ
ဖိႏႈိပ္မႈကိုခါးစည္းခံရတဲ့
မင္းရဲ့ေသြးရင္းျခာေတြ
က်ယ္ေလာင္တဲ့ ငိုေၾကြးသံနဲ႔အတူ
ကမာၻေျမၾကီးတုန္ခါေနပါျပီး
မင္းေရာက္ေနတဲ့ေခါင္းစဥ္ေအာက္
အလင္းေပ်ာက္ ညမိုက္အလယ္မွာ
ေၾကာင္အျဖဴျဖစ္ျဖစ္အမည္းျဖစ္ျဖစ္္
အားလံုးဟာမည္းမည္းေတြဘဲျမင္ရ။
တစ္ကယ္ေတာ့ မင္းကတဲ့ဇါတ္ခံုဟာ
လက္ခုပ္သံ ၾသဘာသံေတြဆိတ္သုဥ္း
ငံုသံေတြ ရင္နာသံေတြလြမ္းဖံုးတဲ့
ေသြးစေတြ မ်က္ရည္စေတြနဲ႔လမ္းဆံုးမယ့္
အလင္းမဲ့့့တဲ့ညဇါတ္ခံုပါကြယ္။
စအိုင္ခန္႔ (နွင္းခဲေျမ)
Sunday, September 12, 2010
No comments:
Post a Comment